انیسون (با نام علمی Pimpinella anisum) که آن را بادیان رومی نیز می‌گویند و بسیار شبیه به رازیانه می باشد اما کاربرد آن با رازیانه کاملا مجزاست. آنیسون گیاهی با دانه‌های بسیار معطر است. انیسون از تیره چتریان است و با دانه‌هایی سبز رنگ، گلابی شکل و کوچک که قسمت فوقانی آن نوک تیز بوده و پنچ خط برجسته (ده شیار) بر روی آن کاملاً مشهود است. انیسون غالباً با دانه‌های هشت شیاری رازیانه اشتباه گرفته می‌شود.

انیسون گیاه چند ساله و بلند با برگهایی دارای بریدگیهای زیاد است و بومی مناطق مدیترانه ایست. میوه آن از دو بخش (فندقه) گلابی شکل تشکیل شده که هر بخش آن دارای قسمت بیرونی سبز و قسمت داخلی کمی تیره‌است و بوئی تند و معطر دارد. کاربرد اصلی آنیسون درمان میگرن می باشد ، و برای کسانی که مدت زیادی عمل استمناء را انجام داده اند بسیار مفید می باشد . آنیسون یک آنتی باکتریای بسیار قوی می باشد که در مراکز بهداشتی می توان از آن به جای الکل استفاده نمود . بهتر است دم کرده ی آنیسون را میل کنید . روش مصرف : مقدار کمی از آنیسون تازه را توی قوری به همراه کمی آب ریخته و 10دقیقه به خوبی بجوشد و در لیوان میل شود . از عوارض انیسون می توان احساس گرفتگی سینه و گلو و در صورت مصرف طولانی مدت به ترش کردن معده اشاره کرد . انیسون در نقاط مختلف جنوب ایران کشت می‌شود و از اقلام صادراتی ایران است.

این دارو تخم رازیانه رومی است .تند مزگی آن از رازیانه خودرو کمتر است . دارای نوعی مزه شیرین و بهتر از رازیانه خودرو است .
مزاج :جالینوس گوید :گرم و خشک است .
خواص درمانی :باز کننده و کمی گیرنده و گس است .مسکن دردها ، عرق آور و بادشکن است و اگر در روغن جوشانده شود تأثیرش بیشتر است . درمزاج انیسون اندکی تندی است که تقریباً با داروهای سوزنده برابر می باشد.
دستگاه تنفس و سینه :شیر را فزونی می دهد .
تغذیه :حالت تشنگی را که از رطوبت های بورقی رخ می دهد از بین می برد . برای بند آمدگی های کبد ی مفید است و رطوبت طحال را بر طرف می سازد .
اندام های دفعی :بول و حیض سفید را ریزش می دهد . رطوبت های سفید را از زهدان پاک می نماید و شهوت جماع را بر می انگیزد .گاهی که سبب ادرار می شود شکم را بند می آورد ، راه بندان های کلیه و مثانه و زهدان را باز می نماید .
تب ها :با تب کهنه مقابله می کند .
زهرها :پادزهر هر سموم و حشرات سمی است و زبان آنها را دفع می نماید. انگشتان اخمو شکوفه سورنجان است و تأثیرش تأثیر سورنجان . برای بیماری سبل (ورم خون قرنیه) کهنه مفید است و ادامه خوردن آن بادها را بتحلیل میبرد، ادرار آور ، موجب قاعدگی و عرق آور است و برای حرارت دست و پا و باز کردن گرفتگی های کبد سودمند میباشد
منبع : کتب
طب سنتی

با وجودي که گزارشي از عارضه ي آن وجود ندارد، ولي بهتر است در اين دوران مصرف نشود.

اگر آن را بخار کنند و بخار آن را استنشاق کنند سر درد و سرگیجه را از بین می برد . اگر آن را بکوبند و با روغن گل محمدی بیامیزند و در گوش بچکانند بیماریهای درونی گوش را که ناشی از اثر ضربه یا برخورد باشد بهبود می بخشد و درد گوش را بر طرف می نماید .
چشم :برای سبل مزمن داروی خوبی است .