موز گیاهی است علفی مانند درختچه که برگهای آن بسیار بزرگ و پهن است و گاهی تا 2 متر می رسد . گلهای آن مجتمع و بصورت سنبله است میوه آن ابتدا سبز و بعد از رسیدن برنگ زرد در می آید .
موز از چهار هزار سال قبل در هندوستان كشت می شده است . در سال 1482 پرتغالیها موز را در سواحل گینه پیدا كردند و به جزائر قناری بردند و سپس بوسیله میسیونر مذهبی اسپانیولی به نواحی حاره آمریكا برده شد و اكنون موز در تمام مناطق گرمسیر دنیا كشت می شود
موز را هنگامیكه هنوز سبز است از درخت می چینند و به مناطق مختلف می فرستند و در آنجا بوسیله گرما دادن آنرا می رسانند .
موز انواع مختلف دارد یك نوع آن بسیار درشت و نوعی از آن هم خیلی ریز است كه مزه شیرینی دارد .
در كشورهای استوایی معمولا موز را می پزند و همراه با برنج و لوبیا می خورند در كشورهای آمریكای لاتین موز را ورقه ورقه كرده و در آفتاب خشك می كنند.
هنگامیكه موز انتخاب می كنید باید پوست آن زرد و سفت و روی آن لكه های سیاه وجود داشته باشد و این نشانه موز رسیده است .

 

موز از نظر طب قدیم ایران معتدل است و خون را غلیظ می كند . موز انرژی زیادی دارد و چون نرم هست غذای خوبی برای كودكان و اشخاص مسن محسوب می شود.
1) بدلیل داشتن پتاسیم زیاد ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه ها می باشد.
2) موز ملین بوده و همچنین و به عنوان درمان اسهال و اسهال خونی کاربرد دارد.
3) موز خونساز است بنابراین اشخاص لاغر و كم خون حتما باید موز بخورند.
4) موز تقویت كننده معده و نیروی جنسی است.
5) موز درمان زخم معده و روده می باشد.
6) گرد موز همچنین داروی خوبی برای پائین آوردن كلسترول است.
7) شیره گلهای موز درمان كننده اسهال خونی می باشد.
8) جوشانده موز اثر قطع خونریزی دارد.
9) ضماد برگ درخت موز برای درمان و سوختگی مفید است.
10) موز نفاخ است و زیادخوردن آن خصوصاً در سرد مزاجان تولید گاز معده می كند برای رفع این عارضه باید پس از موز كمی نمك خورد.
11) موز تاثیر خوبی در تامین رشد و تعادل سیستم اعصاب دارد.
12) برای درمان ضعف بدن موز را با عسل بخورید.
13) موز مدر است.

موز بعلت دارا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن افراط كنند . موز میوه ای است سخت هضم بهمین دلیل برای معده های ضعیف مناسب نیست.موز نارس بدلیل داشتن نشاسته زیاد هضمش سنگین است .

بصورت پوره یا بهمراه شیر میتوان میل کرد.